کشف شگفتانگیز 270 هزار «مُهره» در یک مقبرۀ 5 هزار ساله
جالبینو| تیم بزرگی از باستانشناسان، تاریخنگاران و متخصصان در مقالهای که در مجله معتبر «پیشرفتهای علمی» منتشر شده، یک مقبره ۵۰۰۰ ساله در جنوب غربی اسپانیا را بررسی کردهاند.
به گزارش جالبینو، «تولوس دو مونتلیریو» یک محوطه باستانشناسی مگالیتیک (کلانسنگی، ساخته شده از سنگهای عظیم) در اسپانیا است که بقایا و اشیای کشفشده در آن به بازه زمانی بین ۲۸۷۵ تا ۲۶۳۵ پیش از میلاد تعلق دارند.
بر اساس یافتههای محققان، از این مکان حدود ۲۰۰ سال بهعنوان گورستان استفاده شده است. این محوطه نخستین بار سال ۱۸۶۸ کشف شد اما سالها به آن بیتوجهی شد تا اینکه از سال ۱۹۸۰ مطالعات جدّی درباره آن آغاز شد.
در پژوهش جدید، محققان بقایای کشفشده در مقبرهای را بررسی کردند که تقریباً ۱۰۰ متر از آرامگاه معروف «بانوی عاج» فاصله دارد. علت نامگذاری این مقبره این بوده که بقایای فرد مدفون همراه شانهای از جنس عاج فیل و سایر اشیاء تدفینی کشف شده است.
درون این مقبره، بقایای ۲۰ نفر کشف شد که ۱۵ نفر از آنها با اطمینان زن تشخیص داده شدند، درحالیکه تعیین جنسیت پنج نفر دیگر غیرممکن بود. حفاریهای انجامشده در این مقبره طی چند سال گذشته منجر به کشف تعداد زیادی مُهره شده که تصور میشود برای ساخت لباسهای فرد متوفی بهکار رفته بودند.
در کاوشهای جدید، تعداد بسیار بیشتری مهره کشف شد. نکته شگفتانگیز تعداد بسیار زیاد مهرهها است. تیم تحقیقاتی برآورد کرده که بیش از ۲۷۰ هزار مهره در این مقبره وجود دارد. هر یک از این مهرهها با تراشیدن یک صدف دریایی و ایجاد سوراخ در مرکز آن ساخته شده است. این بزرگترین مجموعه مهرههای تدفینی برای یک نفر است که تاکنون در یک مقبره باستانی کشف شده است.
مهرههای مونتلیریو در جایگاه اصلی خودشان
توزیع لباسهای تدفینی در محوطه مونتلیریو
مهرههای مونتلیریو در جایگاه اصلی خودشان
محققان تأکید دارند ساخت این تعداد مهره مستلزم حجم ساعات زیادی از کار بوده است. آنها پس از تلاش برای ساخت نمونههای مشابه، تخمین زدند هر مهره بهطور میانگین ۱۰ دقیقه زمان برای ساخت نیاز داشته است. این محاسبات نشان میدهد برای تولید تمام مهرههای یافتشده در این مقبره، ۱۰ نفر باید روزانه ۸ ساعت کار میکردند و این کار را ۲۰۶ روز ادامه میدادند.
این یافتهها نشان میدهد زنان مدفون با چنین لباسهای پرکار مزین به مهره، احتمالاً جایگاه بسیار بالایی در جامعه خود داشتهاند.
مترجم: زهرا ذوالقدر