«بندعیش» یکی از قلل معروف در شمال تهران و رشته کوه البرز است. در این کوه البته کسی را به بند نکشیده‌اند، اما پشت نام این ارتفاعات که در شمال کَن و ارتفاعات شهران قرار گرفته، مفهوم خاصی پنهان است.
بهمن حاج هاشمی، از پیشکسوتان کوهنوردی، درباره هویت تاریخی این قله می‌گوید: «نام بندعیش، از دو قسمت بند و عیش تشکیل شده است. در پایین کوه، دره‌ای وجود داشت که در میان اهالی به بند شناخته می‌شد و در واقع آب‌بند بود. به خاطر جمع شدن آب در این آب‌بند، منطقه سبز و خرمی به وجود آمده بود که معروف است از اواخر سلسله قاجار این محدوده به پاتوق تفریحی تبدیل شد و گاه برای ۲ـ ۳ روز در تابستان در اینجا اتراق می‌کردند، اما کلمه «عیش» اینجا به معنی بزم، خوشی و خوشگذرانی بیان شده است.
ترکیب این دو کلمه به معنای محل باصفایی برای استراحت و خوشگذرانی خاص خاندان قاجار بود و به مرور برخی افراد به دلیل تشابه اسمی به اشتباه اینجا را «بند عشق» می‌خوانند که این درست نیست و درست همان «بند عیش» است.
از ویژگی‌های خاص این قله، مناظر دیدنی و دسترسی آسان به آن است که باعث می‌شود بسیاری از علاقه‌مندان به کوهنوردی و طبیعت‌گردی برای صعود به آن برنامه‌ریزی کنند. مسیر حصارک (مسیر جنوبی)، دو چناران (شهران)، داوود (مسیر شمالی) و ده سولقان (مسیر غربی) از جمله مسیرهای صعود به این قله است. البته مسیر از ده سولقان به دلیل گذر از دره‌ها و مناطق کمتر پیموده شده، چالشی‌تر است و به کوهنوردانی که به دنبال مسیرهای خلوت‌تر و کمتر شناخته‌شده هستند، توصیه می‌شود.
بهترین فصل برای صعود به قله بند عیش، بهار و پاییز است. در این فصول، هوای منطقه معتدل‌تر است و مناظر طبیعی زیبایی از درختان و گیاهان منطقه دیده می‌شود.
منبع: همشهری
منبع: فَرادید
