اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.
دوشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۴۹: صبح به کارهای جاری رسیده، شرفیاب شدم. یک نفر سید به نام سعیدی که در منبر فحاشی می کرد و از طرف مقامات [انتظامی] دستگیر شده بوده است، در زندان فوت کرد. در این خصوص عرایض زیادی کردم و از این که دستگاههای انتظامی در دست ما نیست، خیلی حرف زدم. عرض کردم: شاهنشاه باید تسلّط قطعی و واقعی داشته باشند، نه دلخوشی. عرض کردم: من که نخست وزیر بودم، احساس می کردم دستهایی علیه من در کار است به عرض شما میر ساندم. می فرمودید: خیال میکنی! بعد معلوم شد کار آمریکایی ها بود و حالا تصدیق می فرمایید از این مسائل نمی توان غافل بود.
بگذریم از این که اکنون آمریکا قدرت ندارد این جا موش کشی بکند، چون در همه جا گیر است، ولی حقیقت این است که باید توجه داشت دستگاهها در دست خودمان باشد. شاهنشاه چیزی نفرمودند، ولی معلوم بود عرایض مرا تصدیق می کنند. به هر صورت عرض کردم: کار مجالس فاتحهٔ این سید دارد بالا می گیرد، نباید اجازه داد ادامه پیدا کند. فرمودند: بگو موقوف بکنند…..
منبع: انتخاب
