غلامعلی خان عزیز‌السلطان معروف به «ملیجک»، محبوب‌ترین شخص دربار در نزد ناصرالدین شاه بود. او برادرزادۀ یکی از همسران شاه به نام امینه اقدس بود و از سن خردسالی به شکل عجیب و غریبی مورد توجه و علاقۀ شاه قرار گرفت. این علاقه به حدی بود که شاه او را در سفرهای فرنگستان نیز از خود جدا نمی‌کرد. ملیجک در سال 1273 شمسی با یکی از دختران ناصرالدین شاه به اسم اخترالدوله ازدواج کرد. در این عکس ملیجک در حال رقصیدن در میان گروهی از زنان حرمسرای ناصرالدین شاه دیده می‌شود. عکس را به احتمال زیاد خود ناصرالدین شاه گرفته است. تاریخ عکس مربوط به اواخر دهۀ 1260 شمسی است.
این عکس شاید بتواند گوشه‌ای از علاقۀ ناصرالدین شاه به ملیجک را آشکار کند. در اینجا ملیجک گرفتار بیماری شده و خود شاه با چهره‌ای نگران و ناراحت او را در آغوش گرفته است.
عکس دیگری از ملیجک در همان روز بیماری؛ پشت سر او یکی از کنیزهای حرمسرا به اسم «جوجوق» نشسته که به نوعی پرستار و «ددۀ» ملیجک به حساب می‌آمد.
در مجموعه عکس‌های به جا مانده از ناصرالدین شاه، یک مجموعه «سلفی» هم وجود دارد؛ یعنی عکس‌هایی که شاه از خودش انداخته است. این عکس هم که کلاه غربی شاه در آن جلب توجه می‌کند، یکی از آن‌هاست. در حاشیۀ عکس دستخط خود شاه وجود دارد که نوشته: «عشر اول رمضان؛ [سال] توشقان ئیل در طهران؛ خودم انداخته‌ام».
یکی دیگر از سلفی‌های شاه که عبارت «خودم انداخته‌ام» در پایین آن به چشم می‌خورد.
