(تصاویر) بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال با شماره پیراهن ۱۰ بر اساس آمار، عملکرد و افتخاراتشان

در این لیست، ما بهترین شماره ۱۰ های تاریخ فوتبال را معرفی می کنیم که در دوران اوج خود برای تیم باشگاهی یا تیم ملی کشورشان این شماره را به تن می کردند. به همین دلیل، کرایف در این لیست خاص قرار نمی گیرد، اگرچه استعدادهایش می توانست او را در این فهرست قرار دهد.

عدد ۱۰ یک عدد نمادین در دنیای فوتبال است. این عدد اغلب توسط هافبک های خلاقی که بازیساز تیم خود بوده و بخش کلیدی از حمله هستند، پوشیده می شود. با این حال، هر بازیکنی که این شماره را می پوشد در نقش سنتی شماره ۱۰ قرار نمی گیرد. ویلیام گالاس که به عنوان مدافع بازی می‌کرد، در چهار سال حضورش در آرسنال، پیراهن شماره ۱۰ را بر تن می کرد. از سوی دیگر، سبک بازی یوهان کرایف برای یک نقش شماره ۱۰ سنتی مناسب بود، اما پیراهن شماره ۱۴ را بر تن می کرد.

در این لیست، ما بهترین شماره ۱۰ های تاریخ فوتبال را معرفی می کنیم که در دوران اوج خود برای تیم باشگاهی یا تیم ملی کشورشان این شماره را به تن می کردند. به همین دلیل، کرایف در این لیست خاص قرار نمی گیرد، اگرچه استعدادهایش می توانست او را در این فهرست قرار دهد.

معیارهای رتبه بندی

• خروجی: معیارهای کلیدی تهاجمی مانند گل و پاس گل
• طول دوران حرفه ای: مدت زمانی که آنها بازی کردند و چقدر در اوج بودند
• میراث: میراثی که برای باشگاه و/یا کشور خود به جا گذاشتند

بهترین شماره ۱۰ های تاریخ فوتبال

۱۰- روبرتو باجو (۲۰۰۴-۱۹۸۲)

روبرتو باجو برای تعدادی از تیم های سری آ بازی کرد، زمانی که لیگ اول ایتالیا به عنوان بهترین لیگ جهان شناخته می شد. مدل موی دم اسبی متمایز باجو باعث شد که او بیش از توانایی هایش در زمین شناخته شود، اما باجو به دلیل استعدادهایش در کار با توپ نیز به اندازه کافی به یاد ماندنی و شناخته شده بود. بسیاری از مردم همیشه این بازیساز تکنیکی را با از دست دادن پنالتی تعیین کننده ایتالیا مقابل برزیل در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ می شناسند، اما دوران حرفه ای باجو بسیار فراتر از همان یک سکانس پنالتی بود. باجو که در سال ۱۹۹۳ برنده توپ طلا شد، در طول یک دوران درخشان ۲ ساله، عناوین سری آ را در یوونتوس و آث میلان به دست آورد.

باجو خلاق، با مهارت و بازیکنی در خدمت تیم بود که می توانست به راحتی حریفان را دریبل بزند، برای تیمش موقعیت ایجاد کند و گل بزند. او در ضربات آزاد عالی نیز بود، با دقتی وصف ناشدنی در ضربات ایستگاهی که اغلب به گلزنی برای تیمش منتهی می شد.

آمار دوران حرفه ای روبرتو باجو

۹- وین رونی (۲۰۲۱-۲۰۰۲)

وین رونی با گل پیروزی بخش دیرهنگام اورتون مقابل آرسنال در اکتبر ۲۰۰۲، تنها پنج روز قبل از تولد ۱۷ سالگی اش، وارد صحنه لیگ برتر شد. او به سرعت به شهرت رسید، چهار گل برای انگلیس در یورو ۲۰۰۴ به ثمر رساند و در اواخر همان سال به منچستریونایتد فروخته شد.

در یونایتد، رونی با ۲۵۳ گل بهترین گلزن تاریخ این تیم تبدیل شد و تمام افتخارات موجود در باشگاه را به دست آورد. او همچنین رکورد بیشترین گل برای تیم ملی انگلیس را در اختیار داشت، قبل از اینکه هری کین از او سبقت بگیرد. یک بازیکن قدرتمند و همه کاره، توانایی رونی در گلزنی و پاس گل – او ۱۳۹ گل برای هم تیمی هایش در یونایتد ساخت – او را به بخشی جدایی ناپذیر از تیم سر الکس فرگوسن تبدیل کرد. در اواخر دوران حرفه‌ای‌اش، رونی توانایی خود را برای رفتن به عمث و بازی کردن در نقش هافبک نشان داد.

آمار وین رونی در لیگ برتر انگلیس

۸- دنیس برگکمپ (۲۰۰۶-۱۹۸۶)

دنیس برگکمپ محصول آکادمی مشهور آژاکس بود و کار خود را با غول‌های هلندی آغاز کرد، قبل از اینکه در سال ۱۹۹۳ به اینترمیلان برود. او که از آژاکس آمده بود، جایی که «فوتبال توتال» سبکی پذیرفته شده بود، با سبک بازی اینتر همخوانی نداشت.

برگکمپ در سال ۱۹۹۵ با انتقالی ۷.۵ میلیون پوندی به آرسنال پیوست. برگکمپ با وجود مشلکاتش در اینتر، همچنان به عنوان یک استعداد نسلی در نظر گرفته می شد. در لندن، کمی طول کشید تا راه بیفتد – او در هفت بازی اول خود برای این باشگاه گل نزد، که باعث شد برخی رسانه ها این سوال را مطرح کنند که آیا او یک خرید شکست خورده خواهد بود یا خیر. برگکمپ در هشتمین بازی خود برای آرسنال دو بار مقابل ساوتهمپتون گلزنی کرد و دیگر هرگز به عقب نگاه نکرد.

برگکمپ به عنوان یک خالق موقعیت گلزنی عالی بود – او دارای دیدی بی بدیل، هوش بالا و اولین لمس توپی در سطح جهانی بود. برگکمپ نقش مهمی در موفقیت آرسنال زیر نظر آرسن ونگر داشت – با زدن ۱۲۰ گل و ۱۱۲ پاس گل در ۱۱ سال حضورش در جمع توپچی ها.

آمار دنیس برگکمپ در لیگ برتر انگلیس

۷- رونالدینیو (۲۰۱۵-۱۹۹۸)

رونالدینیو یکی از سرگرم کننده ترین بازیکنان تاریخ فوتبال بود. او به خاطر سرعت، توانایی دریبل‌زنی و تکنیک خیره‌کننده‌اش شهرت داشت که او را تبدیل به کابوسی برای مدافعان می‌کرد.

این بازیکن برزیلی در سال ۲۰۰۳ پس از یک دوره درخشان در پاری سن ژرمن به بارسلونا پیوست. او سال‌های اوج خود را در این باشگاه گذراند و پس از یک دوره شش ساله بدون قرار گرفتن در جایگاه قهرمان یا نایب قهرمانی در لیگ، دوباره آنها را به یک مدعی در لالیگا تبدیل کرد. در سال ۲۰۰۵ ، بارسلونا اولین جام خود را از سال ۱۹۹۹ تا آن زمان به دست آورد، زمانی که جام قهرمانی لالیگا را بالای سر بردند. آنها در سال ۲۰۰۶ مجدداً این عنوان را به دست اوردند، این بار همراه با جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا. رونالدینیو در قلب تجدید حیات بارسلونا قرار داشت و مرتباً برای این تیم گل می زد و پاس گل می داد. او در سال ۲۰۰۵ توپ طلا را دریافت کرد و ستاره این باشگاه بود، درست زمانی که لیونل مسی در تیم اصلی بارسلونا ظهور کرد.

آمار رونالدینیو در بارسلونا

۶- زین الدین زیدان (۲۰۰۶-۱۹۸۹)

زین الدین زیدان در طول دوران باشگاهی خود پیراهن شماره ۱۰ را بر تن نکرد اما زمانی که بازیکن تیم ملی فرانسه بود آن را به تن کرد. او با سبک بازی خود که ترکیبی از ظرافت، دید عالی و مهارت بود، تماشاگران را در سراسر جهان مجذوب خود کرد. اولین لمس توپ زیدان باورنکردنی بود، می توانست سرعت بازی را به حریف دیکته کند و برای هم تیمی هایش موقعیت ایجاد کند. زیدان برای برخی از بزرگترین باشگاه های فوتبال جهان از جمله یوونتوس و رئال مادرید بازی کرد. او در سال ۲۰۰۱ در یک انتقال رکوردشکن به تیم رئال مادرید پیوست.

این نابغه فرانسوی بدون زحمت و با شایستگی برنده توپ طلا در سال ۱۹۹۸ شد، سالی که الهام بخش تیم ملی فرانسه در جام جهانی شده و دو گل در فینال مقابل برزیل به ثمر رساند. او همچنین در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۲ مقابل بایر لورکوزن یک گل تعیین کننده و معروف به ثمر رساند، و رئال مادرید با همین گل دو بر یک تیم آلمانی را شکست داد. زیدان یکی از بهترین‌هایی بود که تا به حال در زمین فوتبال دیده شده است، و در دوران مربیگری نیز به کسب جام ادامه داد و همراه با تیم رئال مادرید چندین قهرمانی لیگ و لیگ قهرمانان اروپا را بدست آورد.

اعداد و ارقام دوران حرفه ای زین الدین زیدان

۵- فرانس پوشکاش (۱۹۶۶-۱۹۴۳)

فرانس پوشکاش یکی از بهترین مهاجمانی است که فوتبال تاکنون به چشم دیده که با آلفردو دی استفانو در رئال مادرید همبازی بود. این زوج اغلب سعی داشتند در زمینه گلزنی از یکدیگر پیشی بگیرند، از جمله فینال جام اروپا در سال ۱۹۶۰، که منجر به پیروزی ۷ بر ۳ مقابل آینتراخت فرانکفورت شد.

دی استفانو در این بازی هت تریک کرد اما پوشکاش چهار بار گلزنی کرد. در طول دوران حرفه ای اش، پوشکاش گل های زیادی به ثمر رساند – در ۵۲۸ بازی ۵۱۲ گل به ثمر رساند. او شبیه یک فوتبالیست معمولی نبود – پوشکاش تنومند بود و فقط با پای چپش می توانست شوت بزند – اما رکورد گلزنی او نشان می دهد که پای چپش چقدر باید خوب بوده باشد.

پوشکاش در دوران بازی خود آنقدر گل زد که فیفا جایزه ای به نام او دارد. بازیکنانی که بهترین گل سال را به ثمر رسانده اند برنده جایزه پوشکاش می شوند. پوشکاش علاوه بر کسب افتخارات بزرگ در سطح باشگاهی، عضوی از تیم ملی مجارستان بود که در جام جهانی ۱۹۵۴ نایب قهرمان شد. پوشکاش، یکی از بزرگان نسل خود، در سال ۲۰۰۶ درگذشت، اما همیشه به عنوان یکی از بهترین هایی که تا به حال پیراهن شماره ۱۰ را بر تن کرده، در یادها باقی خواهد ماند.

عملکرد فرانس پوشکاش در رئال مادرید

۴- میشل پلاتینی (۱۹۸۷-۱۹۷۲)

میشل پلاتینی استاندارد بازیسازان فرانسوی را برای نسل های آینده تعیین کرد. زین الدین زیدان از هموطن خود الهام گرفته است و این دو مسیر حرفه ای مشابهی را طی کردند، زیرا هر دو کاپیتان تیم ملی فرانسه بوده و بازی در یوونتوس را تجربه کرده بودند. پلاتینی بازیکن سرسختی بود که می توانست کنترل توپ را در هوا یا زمین به دست آورد. او می‌توانست بی نقص ترین پاس ها را برای باز کردن هر دفاعی بدهد و در گل زدن هم بسیار مهارت داشت.

کاپیتان فرانسه در یورو ۱۹۸۴ در پنج بازی ۹ گل به ثمر رساند، و الهام بخش تیم ملی کشور خود برای کسب اولین جام بین المللی تاریخ این تیم بود. با قرار داشتن پلاتینی در دوران اوج خود، فرانسه در جام جهانی ۱۹۸۶ نیز سوم شد. با توجه به اینکه این کشور در اوایل دوران حرفه ای پلاتینی در رسیدن به دور نهایی این مسابقات نیز مشکل داشت، این یک چرخش کامل برای تیم ملی فرانسه بود. او بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فرانسه بود تا اینکه رکورد ۴۱ گل او توسط تیری آنری در سال ۲۰۰۷ شکسته شد.

آمار دوران حرفه ای میشل پلاتینی

۳- دیگو مارادونا (۱۹۹۷-۱۹۷۶)

دیگو مارادونا، یکی از چهره‌های بحث برانگیز تاریخ فوتبال، به خاطر توانایی فوق‌العاده‌اش دریبل زدن شناخته می شد، توانایی که باعث می گردید مدافعان دست و پا چلفتی و احمق به نظر برسند. او پس از به ثمر رساندن گل بحث برانگیز خود به نام “دست خدا” در مقابل انگلیس در جام جهانی ۱۹۸۶ ، تنها چهار دقیقه بعد نشان داد که چقدر در کار با توپ خوب است. او توپ را از کنار انبوهی از مدافعان تیم ملی انگلیس و سپس پیتر شیلتون عبور داد و در یک حرکت انفرادی باورنکردنی از نیمه خودی پیش رفت تا برتری آرژانتین را دو برابر کند. مارادونا با گل اولی که با دست به ثمر رساند و درخشش بی نظیرش در گل دوم مقابل انگلیس، در عرض چند دقیقه دو جنبه متفاوت از بازی خود را به نمایش گذاشت.

مارادونا هم در زادگاهش آرژانتین و هم در ناپل، شهری است که بیشتر دوران باشگاهی خود را در آن بازی کرد یک اسطوره است. با ناپولی، مارادونا دو بار قهرمان سری آ و همچنین یک کوپا ایتالیا، یک سوپرجام ایتالیا و یک جام یوفا نیز شد. برای ناپولی ۳۳ سال طول کشید تا یک قهرمانی دیگر در سری آ کسب کند، افتخاری که در نهایت در سال ۲۰۲۳ بدست آمد. بعد از اینکه توانست دو قهرمانی اول تیم ناپولی را در تاریخ سری آ رقم بزند، پیراهن شماره ۱۰ مارادونا برای همیشه بایگانی شد.

عملکرد دیگو مارادونا در ناپولی

۲- لیونل مسی (۲۰۰۴- تاکنون)

سال ها بحث در فوتبال بر سر این بوده است که بین مسی و کریستیانو رونالدو چه کسی بهتر است. از آنجایی که رونالدو در بیشتر دوران حرفه‌ای خود پیراهن شماره هفت را بر تن کرده است، خوشبختانه لازم نیست در اینجا وارد این بحث شویم. مسی یکی از کامل ترین فوتبالیست های تاریخ است. او طوری با توپ دریبل می زند که انگار توپ به پایش چسبیده است، رکورد گلزنی او خارق العاده و دید و دقت او هنگام پاس دادن در کنار بهترین های تاریخ فوتبال است. در بارسلونا، او سال‌ها ستاره تیم بود، و بارسلونا در دوره او تسلط کاملی بر اروپا و اسپانیا داشتند.

مسی تقریباً همه چیزهایی را که برای بردن در فوتبال وجود دارد به دست آورده است – از جمله هشت جایزه توپ طلا. توانایی او به عنوان بازیکن و گلزن بیش از همه برجسته است. مسی با ۷۳۸ گل و ۳۹۶ پاس گل در طول دوران حرفه‌ای خود تا به امروز، به جایگاهی باورنکردنی در فوتبال دست یافته است.

عملکرد لیونل مسی در بارسلونا

۱- پله (۱۹۷۴-۱۹۵۶)

قبل از بحث رونالدو و مسی، بحث اصلی پله مقابل مارادونا بود. هر دوی این بازیکنان پیراهن شماره ۱۰ را بر تن می کردند و پله در جایگاه اول قرار گرفت، در حالی که مسی در بین این دو قرار داشت.

فوتبال برزیل مترادف با استعداد و موفقیت است – و این تا حد زیادی مدیون پله بود. توانایی دریبل‌زنی، خلاقیت و کار تیمی او به بهتر شدن فوتبال کمک کرد. پله می توانست از هر جایی گل بزند و به تیم هایش کمک کرد تا بر بازی مسلط شوند. او در دورانی بازی می‌کرد که تکل‌ها خشن تر بودند و زمین‌ها با استانداردهای امروزی مطابقت نداشتند.

پله در سن ۱۷ سالگی در اولین جام جهانی خود در سال ۱۹۵۸ بازی کرد – شش گل او در این مسابقات به پله و کشورش کمک کرد تا برای اولین بار جام را به دست آورند. چهار سال بعد، برزیل دوباره قهرمان شد، هرچند پله به دلیل مصدومیت فینال را از دست داد. در سال ۱۹۷۰، او بخشی از تیم معروف برزیل بود که به عنوان یکی از بهترین های تاریخ فوتبال شناخته می شود. پله از چهار جام جهانی که در آن بازی کرد، سه بار قهرمان شد – بعد از او برزیل باید ۲۴ سال دیگر صبر می کرد تا قهرمان جام جهانی شود، بعد از اینکه پله در سال ۱۹۷۱ از فوتبال بین المللی بازنشسته شد.

آمار په‌له در جام جهانی

منبع: روزیاتو