کاهش خطر زوال عقل با مصرف غذاهای غنی از فلاونوئیدها

به گزارش ایسنا، پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که تعداد افراد مبتلا به بیماری زوال عقل در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ سه برابر می‌شود و به ۱۵۳ میلیون نفر خواهد رسید؛ آنچه برای سیستم‌های سلامت جهانی و مراقبت اجتماعی تهدیدی روبه‌افزایش محسوب می‌شود.

سن و ژنتیک همچنان بزرگ‌ترین عوامل خطرند اما کارشناسان می‌گویند تقریبا نیمی از موارد زوال عقل قابل‌ پیشگیری یا به‌ تاخیرانداختن‌ هستند و شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به این بیماری نقش داشته باشد.

تحقیقات دانشگاه کویینز بلفاست نشان می‌دهد که افزایش مصرف غذاها و نوشیدنی‌های غنی از فلاونوئیدها می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را تا یک‌چهارم کاهش دهد.

به گفته متخصصان، فلاونوئیدها که عمدتا در مواد غذایی گیاهی یافت می‌شوند، به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی، ضد التهابی و ضد سرطانی فواید بسیاری برای سلامتی دارند. ارتباط این ترکیبات با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی‌ – عروقی و بهبود عملکرد شناختی هم مشخص شده است.

پروفسور «آدین کسیدی» – محقق ارشد این پژوهش – با اشاره به سرعت افزایش موارد ابتلا به زوال عقل در سراسر جهان توضیح می‌دهد که این مطالعه به کمک اطلاعات موجود در پایگاه داده‌های پزشکی انگلیس (UK Biobank) درباره رژیم غذایی بیش از ۱۲۰ هزار بزرگسال بین ۴۰ تا ۷۰ سال انجام شده است.

نتایج نشان می‌دهد که مصرف شش وعده اضافی غذاها و نوشیدنی‌های غنی از فلاونوئید در روز، به‌ویژه انواع توت‌ها و چای با کاهش ۲۸ درصدی خطر زوال عقل مرتبط بود. این نتایج به‌ویژه در افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطر بودند همچنین در کسانی که علائم افسردگی داشتند، مشهودتر بود.

متخصصان اشاره می‌کنند که از آنجا که در حال حاضر برای زوال عقل هیچ درمان مشخصی وجود ندارد، مداخلات پیشگیرانه برای بهبود سلامتی و کیفیت زندگی که کاهش هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی را نیز به همراه دارد، باید اولویت اصلی متولیان بهداشت عمومی باشد.

به گزارش ایندیپندنت، گزارشی از کمیسیون لانست (Lancet) درباره زوال عقل نشان می‌دهد که پرداختن به ۱۴ عامل خطر اصلاح‌پذیر می‌تواند تا ۴۵ درصد از زوال عقل پیشگیری کند یا آن را به تاخیر بیندازد.

دو عامل که اخیرا اعلام شده‌اند عبارتند از: کلسترول بد یا ال‌دی‌ال در میانسالی (۷ درصد) و ضعف بینایی درمان‌نشده در سنین بالا (۲ درصد). این عوامل در کنار ۱۲ عامل قبلی شامل تحصیلات پایین، کم‌شنوایی، فشار خون بالا، سیگار کشیدن، چاقی، افسردگی، فعالیت فیزیکی کم، دیابت، مصرف الکل، آسیب مغزی، آلودگی هوا و انزوای اجتماعی قرار می‌گیرند.